11
Zawór termostatyczny jest połączony z czujnikiem temperatury za pomocą miedzianej rurki o długości
1,3 metra. Czujnik temperatury jest osadzony na specjalnie w tym celu przygotowanym króćcu ruro-
wym (23), dzięki czemu zanurza się on bezpośrednio w wodzie wypełniającej płaszcz wodny, przez co
zawór termostatyczny znajdujący się na drugim końcu miedzianej rurki jest sterowany temperaturą tej
wody. Kiedy woda w kominku osiągnie temperaturę 97°C, zawór otwiera się i zimna woda z wodociągu
przepływa przez rurkę wężownicy.
W ten sposób woda znajdująca się w wodnym płaszczu grzejnym kominka jest schładzana. Takie roz-
wiązanie ma jeszcze jedną zaletę, a mianowicie termiczny bezpiecznik procesu pracy kominka nie po-
trzebuje prądu. Zimna woda z instalacji wodociągowej może przepływać przez wężownicę chłodzącą
w obydwu kierunkach i nie ma to żadnego wpływu na efektywność pracy wymiennika ciepła.
Konserwacja
Jeśli zawór termostatyczny jest nieszczelny, woda z instalacji zasilającej przepływa cały czas przez rurę
wężownicy niezależnie od temperatury wody
w płaszczu wodnym kominka. W normalnych warunkach wystarczy tylko od czasu do czasu oczyścić
gniazdo i grzybek stożkowy tego zaworu z osadu
i brudu wciskając kilka razy czerwony przycisk i przepłukując w ten sposób wyżej wymienione części
strumieniem bieżącej wody. Jeśli jednak to nie wystarczy, należy podjąć następujące czynności:
1. Zakręcić zawór kurkowy odcinający wodę z wodociągu. Zawór ten powinien zawsze znajdować się
pod przyłączem rurowym z zaworem termostatycznym (a więc pod rurą doprowadzającą wodę do
wężownicy wymiennika ciepła).
2. Odkręcić sześciokątną śrubę i wyciągnąć grzybek stożkowy zaworu.
3. Oczyścić strumieniem wody bieżącej wszystkie elementy zaworu termostatycznego, a w szczegól-
ności gniazdo tego zaworu.
4. Ponownie złożyć zawór termostatyczny i na koniec dość mocno dokręcić śrubę sześciokątną.
Kondensacja
Zbyt duża kondensacja w kominku z płaszczem wodnym jest wynikiem niewłaściwej eksploatacji
urządzenia.
Skutkiem zbyt wysokiej kondensacji mogą być objawy w postaci:
- skroplin cieknących po wewnętrznych ścianach kominka a w skrajnych przypadkach wyciekających
poza kominek,
- dymienia, dym cofa się na pomieszczenie,
- intensywnego brudzenia się komory spalania a w szczególności szyby,
- sklejenie szybra (w efekcie brak możliwości regulacji ciągu)
W celu uniknięcia w/w objawów zalecamy zastosowanie do przedstawionych poniżej wytycznych:
- temperaturę zadaną ustawić w granicach 70-75
o
C,
- temperatury startu pomp ustawić na 55
o
C pompa CO
Ustawiona wyższa temperatura startu pomp umożliwia szybsze nagrzanie się instalacji.
Różnica temperatur pomiędzy temperaturą pracy (żądaną), a temperaturą powrotu z instalacji powin-
na oscylować w granicach 20
o
C i jednocześnie spełniać warunek, że temperatura powrotu
z instalacji nie może być mniejsza niż 50
o
C. Wiąże się to z temperaturą punktu rosy (uwalniania się
pary wodnej z drewna) który dla drewna o wilgotności ≈ 20% wynosi 48
o
C.
Niezbędnym wymogiem jest spalanie właściwego paliwa. Zalecanym drewnem opałowym jest np:
buk, brzoza o wilgotności do 20%, sezonowane.
Regularne czyszczenie komory spalania przy zauważalnym nagromadzeniu się „nagaru” w komorze
spalania oraz zauważalnej niedrożności kanałów wylotowych.
